Witraże

-
Zajęcia plastyczne zagościły u nas ,chyba,już na stałe. Po mandalach przyszedł czas na witraże. Nie jest to skomplikowane, ale zajmuje trochę czasu. Najpierw trzeba naszkicować czarną farbką- konturówką kontury i zostawić do wyschnięcia. Na drugi dzień wypełnia się kontury wybranym kolorem i znowu zostawia do wyschnięcia. Gdy już wyschnie można odkleić całość od koszulki i przykleić na szklaną powierzchnię. My używamy do tego antyramy. Na razie są to proste rysunki. Wykorzystujemy do tego malowanki dla maluchów.
Ponieważ tęsknię za wiosną wybrałam wiosenne kwiaty, ale niebawem Bartek będzie robił motywy związane z Bożym Narodzeniem.






























Artysta przy pracy

Komentarze

  1. Eve16 grudnia 2011 23:21

    Czy mogłabyś powiedzieć jak odklejasz witraże. Moje dzieci także robią witraże, ale jeszcze nie udało mi się ich odkleić - rozciągają się, lub w ogole nie chcą zejść. Co robimy nie tak?

    OdpowiedzUsuń
  2. Mama Monika17 grudnia 2011 15:36

    Bartek najpierw robi kontury czarną farbką, czyli konturówką(na koszulce). Potem zostawia to do wyschnięcia.Na drugi dzień maluje resztę i zostawiamy do wyschnięcia. Następnego dnia odklejamy jak naklejki i przyklejamy na szkło.W sumie zajmuje nam to trzy dni.
    Powodzenia

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść ojca przez mongolskie stepy w poszukiwaniu cudu" - Rupert Isaacson

-
Obraz
No cóż,  jako że posiadamy dziecko z autyzmem w naszej bibliotece nie może zabraknąć książek na ten temat. Są to publikacje naukowe jak i opowieści rodziców i samych osób z autyzmem lub Zespołem Aspergera. Jedną z ostatnich książek na ten temat  jest włośnie " Opowieści ojca przez mongolski stepy w poszukiwaniu cudu". Wspaniała opowieść o podróży całej rodziny do krainy szamanów, nieskażonej przyrody i stad dzikich koni - do Mongolii. Dla mnie jest to pasjonująca książka nie tylko ze względu na pokonywanie choroby dziecka, a raczej jego dysfunkcji, w radzeniu sobie w prozaicznych, codziennych sprawach. Bo jak powiedział autor, zwracając się do Boga : "Nie proszę by wyzdrowiał z autyzmu, ponieważ jest to częścią jego osobowości, ale spraw by jego życie stało się do zniesienia". Przepiękna opowieść o podróży w nieznane, o odkrywaniu innego oblicza świata. Polecam wszystkim, którzy kochają podróże, odkrywanie nieznanych kultur i ludzi. Rupert Isaacson - "Opowi
Czytaj więcej

Twoje dziecko jest inteligentne.

-
Obraz
Książka Dawny Markovej i Anne Powell pt. "Twoje dziecko jest inteligentne. Jak poznać i rozwijać jego umysł" jest dla rodziców i dla nauczycieli, że nauka nie musi być utrapieniem i nudą. Jej autorki- doświadczone nauczycielki, terapeutki , a przede wszystkim matki- próbują zmienić głęboko zakorzenione fałszywe myślenie o zdolnościach dzieci i ich umiejętnościach uczenia się. Dzielą wzorzec myślenia na sześć typów: 1.słuchowo - ruchowo- wzrokowy; 2. słuchowo - wzrokowo-ruchowy; 3.ruchowo-słuchowo-wzrokowy; 4.ruchowo-wzrokowo-słuchowy; 5.wzrokowo-ruchowo-słuchowy; 6.wzrokowo-słuchowo-ruchowy. W przystępny i łatwy sposób podają jak obserwować dziecko, na co zwrócić uwagę przy obserwacji aby określić wzorzec myślowy dziecka. Jeśli   będziemy je znać nauka nie będzie mordęgą, ale przyjemnością dla obu stron. "Nie zapominajmy,że umysł dziecka jest prawdziwą żywą maszyną do nauki. Jego przeznaczeniem jest uczenie się i twórczość. Depresja, urazy, choroba, złe samopoczuc
Czytaj więcej

"Maria i ja"

-
Obraz
Ostatnio ukazało się sporo nowych pozycji książkowych z magicznego kręgu - spektrum autyzmu. Jedną z nich jest "Maria i ja" autorstwa Miguela Gallardo, wyd.Egmont. Książka , a w zasadzie komiks, jest rekomendowany przez Fundację Synapsis. Miguele Gallardo jest tatą Marii, która ma autyzm. Jest cenionym ilustratorem i również rysuje dla swojej córki , która ma niezwykłą zdolność zapamiętywania imion wszystkich ludzi, których spotyka. Jego rysunki są dla niej formą komunikacji i porządkowania świata. Publikacja ma przybliżyć problem autyzmu tym którzy niewiele o nim wiedzą. Jednak mam wrażenie, że ci którzy nic nie wiedzą niewiele zrozumieją z tej publikacji. A ci , którzy borykają się na codzień z autyzmem  troszkę się uśmiechną  rozpoznając samych siebie. Mnie najbardziej urzekł sposób w jaki ojciec opisuje swoja niezwykłą córkę, ich wzajemne relacje. Fantastycznie są też  przedstawione dwie rozmowy między nimi. Na koniec dołączono piktogramy z życia codziennego, które
Czytaj więcej