Edukacja Kosmity

Po raz kolejny nie zawiodłam się na wspaniałej grze genialnej aktorki jaką jest Meryl Streep. Kiedy zobaczyłam plakat do filmu "Nigdy nie jest za późno" pomyślałam, że przecież już oglądałam wersję Meryl śpiewającej,podstarzałej hipiski w "Mamma Mia". Niemniej nie mogłam sobie odmówić pójścia do kina. Zostałam zaskoczona zupełnie nowym wcieleniem aktorki. Rockowa piosenkarka Rickie Rendazzo, która nigdy nie zrobiła kariery (bo trudno nazwać karierą wydanie jednej płyty), śpiewa wieczorami covery Toma Petty'ego, Bruce'a Springstna czy The Police w podrzędnym klubie , a na co dzień pracuje jako kasjerka w sklepie. Ceną takiego życia jest porzucenie męża i trójki dzieci. Po latach nadarza się okazja do pogodzenia się z rodziną. Czy się uda dogadać Rickie z dorosłymi dziećmi? To już musicie sami zobaczyć. Mimo wielu uproszczeń fabuła filmu nie jest taka zła, ale ja z miłą chęcią jeszcze raz posłuchała bym mojej ulubionej piosenki The Police pt."Every

Piąta edycja konkursu "Raz , dwa, trzy Warszawiakiem jesteś TY" przeszła już do historii. Tym razem Wielka Gala odbyła się na terenie Muzeum Powstania Warszawskiego w Parku Wolności. Była piękna pogoda do tego grała nam Wojskowa Orkiestra a warszawskie szlagiery śpiewał Pan Piotr Rafałko - tenor. Na koniec wspólnie zaśpiewaliśmy przebój Czesława Niemena pt."Sen o Warszawie." Następnie zatańczyła grupa dziecięca ze szkoły tańca Mandaryny Wiśniewskiej. Po tych muzycznych emocjach przyszedł czas na odebranie nagród. Między czasie Zespół Warszawiaka dostał "Słonecznika" - nagrodę za najlepszą imprezę w mieście, którą nam pokazano.Moje dzieci to już Dinozaury w tej zabawie. I tak sobie myślę ( z wielkim żalem), że czas przestać brać w niej udział. Zobaczymy za rok. Ja też dostałam osobną nagrodę za prowadzenie zakładki "Warszawiak" na moim blogu. Z czego się. bardzo ucieszyłam. Dinozaury z Panią Jolą Błażejczyk Przygotowywanie miej

Na blogu http://anek7.blogspot.com/ czyli "Lektury wiejskiej nauczycielki" są do wygrania trzy powieści: 1.Rafał Witek, "Autograf. Milion Dolarów." 2. Agnieszka Wojdowicz, "Niepokorne. Klara." 3.Anna Łacina, "Dzika Jabłoń." Autorka bloga zaprasza do zabawy!

W niedziele po południu byliśmy na błoniach przed Stadionem Narodowym w Warszawie. Pojechaliśmy tam ponieważ był zlot food trucków na koniec sezonu. Staliśmy się ich fanami od niedawna. Po raz pierwszy zobaczyliśmy je w noc muzeów przed Pałacem Kultury i zakochaliśmy się w nich od pierwszego wejrzenia. Jedzenie serwowane prosto z samochodu jest wyśmienite. Choć przewagę mają food trucki z hamburgerami można też zjeść potrawy z kuchni hinduskiej, tajskiej, chińskiej, meksykańskiej, włoskiej,belgijskiej a nawet z francuskiej (naleśniki, kasztany). Magdalena wybrała masale, ja - tortille, Artur - burgera a  Bartek - tacos. Po zjedzeniu dań głównych przyszedł czas na deser. Najbardziej smakowały nam szaszłyki z owoców w czekoladzie. Magda nie mogła odmówić sobie naleśników. Ponieważ upał dawał nam się we znaki piliśmy dużo soków i lemoniad (np. z arbuza i mięty). W Polsce jest już ponad trzysta ciężarówek z jedzeniem, a na zlot do stolicy zostały zaproszone najlepsze. Było ich 80.

Już wiadomo gdzie i kiedy odbędzie się finał "Warszawiaka". W Parku Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego, 19.09.2015r. Park Wolności - zdjęcie ze strony intranetowej Muzeum Powstania Warszawskiego

Zespół w komplecie W drodze na Dworzec PKS Wczoraj w piękny, letni poranek wyruszyliśmy do Warszawy, aby zakończyć naszą , tegoroczną przygodę z "Warszawiakiem". Specjalnie na tę okazję kupiłam wszystkim członkom patriotyczne T-shirty. Idąc na radomski dworzec wzbudziliśmy niemałą sensację, a i w stolicy też na nas ciekawie zerkano. Około 11:30 weszliśmy na dziedziniec Muzeum Powstania Warszawskiego i stanęliśmy w kolejce do wejścia. Słońce już dawało się we znaki, ale przesuwaliśmy się dość sprawnie. Choć na tyle wolno, że Magdalena z tatą poszli do Parku Wolności i Ogrodu Różanego by odpowiedzieć na pytania, a my z Bartoszem pilnowaliśmy kolejki. Po wejściu do środka ( tradycyjnie) rozeszliśmy się. Bartosz z tatą, a Magdalena ze mną. Wpisywanie odpowiedzi nie jest rzeczą łatwą. Przejście z Warszawy okupowanej do Warszawy powstańczej. Spotkaliśmy się wszyscy przy Monumencie z bijącym sercem, aby skierować się na taras widokowy. Na tarasie był proble

Czwartkowy poranek przywitał nas słońcem i troszkę chłodnym powietrzem. Spiesząc się na busa z Radomia do Warszawy zabraliśmy kurtki, które niestety okazały się zbędne. W Warszawie byliśmy przed jedenastą. Nasz zespół w liczbie trzech osób wsiadł do tramwaju nr 15 w kierunku Żoliborza. Pojechaliśmy do Muzeum Gazownictwa. Wybraliśmy to muzeum ponieważ w konkursie bierze ono udział po raz pierwszy i byliśmy bardzo ciekawi jak wygląda. Nie zawiedliśmy się. Jest wspaniałe. Znajduje się na w budynku z 1888 roku. Posiada różnorodne eksponaty Takie jak: maszyny i urządzenia z XIX w.,piece i grzejniki - zrekonstruowane jest mieszkanie z przełomów wieku ( pokój, kuchnia i łazienka), gazomierze i liczniki oraz latarnie gazowe. Na piętrze jest czasowa wystawa dotycząca 155 - lecia uruchomienia pierwszej "Fabryki gazu" na Powiślu i oświetlenie latarniami gazowymi ulic i placów Warszawy. Dzisiaj możemy podziwiać czynne latarnie gazowe na ul. Agrykoli i niektórych uliczkach Bielan. Duże w

W tym roku wakacje mamy bardzo urozmaicone co wiąże się z krótszymi i dłuższymi wyjazdami. Na konkurs "Raz, dwa, trzy...." nie mamy zbyt wiele czasu. Dlatego też nie bierzemy udziału w konkursie dla wytrwałych. Żeby pomyślnie zakończyć zabawę dwie placówki postanowiliśmy wykonać w domu, zgodnie z regulaminem gry. Tak więc dzisiaj wypełniliśmy dwie karty i odgadliśmy hasła. Te placówki to: Prudential i Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. Zajęło to nam niecałe dwie godziny przy komputerze. Najwięcej problemów mieliśmy z odgadnięciem nazwy budynku, który znajduje się przy Placu Zwycięstwa. Pokazany jest na zdjęciu od tyłu. Jak się okazało było to banalnie proste. Było nam trochę głupio, że nie mogliśmy od razu odgadnąć, bo przecież bywamy w nim raz do roku. Na usprawiedliwienie dodam - bardzo rzadko oglądamy go z tyłu.  Połączyliśmy siły : tata, mama i Magda. Wspólnie wirtualnie przespacerowaliśmy się po Placu Zwycięstwa i okolicy co przyniosło szybki skutek w postaci

Mały Książę w reżyserii Marka Osborna  Kolejna bajka, która mnie zachwyciła po "Sekretach morza" i "W głowie się nie mieści". Wzruszająca i aktualna opowieść o świecie współczesnym z historią Małego Księcia w tle. Główna bohaterka Mała Dziewczynka, która urodziła się w rodzinie ludzi bardzo zapracowanych w korporacji. Tata odszedł, bo praca była najważniejsza, ale pamięta o urodzinach córki przysyłając co roku ten sam prezent - szklaną kulę z wieżowcami w których mieszczą się biura. Mama korporacyjna perfekcjonistka działająca według określonego schematu i wychowująca dziecko jak tresowaną małpkę.Programuje ją na swój obraz i podobieństwo. Aż któregoś dnia, kiedy plan A nie wypala (czyli córeczka nie dostaje się do wymarzonej szkoły) i wprowadzony został plan B (przeprowadzka do nowego domu), dziewczynka spotyka szalonego dziadka, który jest jej sąsiadem. Okazuje się, że dziadek jest pilotem, który spotkał Małego Księcia. Pomału zaprzyjaźnia się ze

Air Show 2015 w Radomiu przeszło do historii. Dwa dni podniebnych akrobacji przy niezłej pogodzie. Mnóstwo zdjęć, kilka autografów i niezapomniane przeżycia. Tegoroczną gwiazdą był bez wątpienia włoski zespół akrobatyczny Frecce Tricolor z niesamowitym komentatorem zespołu, bez którego nie było by w połowie tak ciekawie. Zespół akrobacyjny stanowi formacja dziewięciu samolotów Aermacchi MB-339A oraz jeden samolot dodatkowy. Pierwszy raz widziałam Włochów w 2000 roku. Latali jako ostatni zespół. Przez cały dzień było pochmurno, a na ich występ niebo rozpogodziło się i pokazała się tęcza. Do tego śpiewał Luciano Pavarotti arię "Nessum dorma" z opery Giacomo Pucciniego pt. "Turandot". Wtedy zakochałam się w akrobacyjnych pokazach lotniczych i żadnego nie opuściłam. Marzy mi się wyjazd na najbardziej prestiżowe pokazy lotnicze na świecie - International Air Tattoo w Fairford w Wielkiej Brytanii. Tymczasem co dwa lata podziwiam podniebne akrobacje w R

                                             Dzisiaj 8:00 pobudka. Szybkie śniadanie, pakowanie plecaków i karimaty. Godzina 9:30 wyjazd rowerami z pod domu. Kierunek lotnisko na Sadkowie (czyli dzielnica Radomia). O godzinie 10:00 byliśmy już na płycie lotniska. Do oficjalnego rozpoczęcia pokazów mieliśmy dwie godziny więc obejrzeliśmy wystawę naziemną, wszelkiego rodzaju stragany, punkty gastronomiczne i namioty poszczególnych państw biorących udział w Air Show. W tym roku na wystawie statycznej oprócz samolotów zaprezentowało się wojsko lądowe z największą atrakcją - czołgami, do których można było wejść. Magda w między czasie zlokalizowała namioty Belgów, Hiszpanów i Greków od których po pokazach dostała autografy. Niestety największa gwiazda tego roczna -zespół akrobatyczny z Włoch - Freccetricolori, umknęła do sektora Vipów i nie można było wziąć od nich autografów. Oficjalne otwarcie Air Show 2015 rozpoczęło się o godzinie 12:00, kiedy to skoczkowie z flagami poszczególny

Czwartkowy poranek w Warszawie był słoneczny i ciepły. Zaczęliśmy zwiedzanie od Domu Spotkań z Historią. Odkryliśmy tę placówkę pięć lat temu i od tamtego momentu zawsze gdy jesteśmy w jej pobliżu zaglądamy tam chętnie. Za każdym razem jesteśmy zafascynowani fotograficznymi wystawami, seansami starych filmów i ciekawymi pozycjami książkowymi w księgarni. W tym roku pytania dotyczyły wystawy w plenerze. Fotografie przedstawiały Warszawę z przełomu XIX i XX wieku. Warszawę po której już nie ma śladu. Jednak mogliśmy dzięki tym zdjęciom przespacerować się po Stolicy w towarzystwie najsłynniejszego warszawiaka Bolesława Prusa, którego pomnik stoi obok wystawy. Po wykonaniu zadania przeszłyśmy się Krakowskim Przedmieściem kierując się do Muzeum Historii Polski na ul.Senatorskiej. Po drodze przed pomnikiem Mikołaja Kopernika wysłuchałyśmy recitalu jazzowego Muzeum Historii Polski nie należy do naszych ulubionych.Właściwie zaglądamy tam bo jest niejako po drodze między Dom

Nadszedł ten dzień kiedy Kosmita skończył  osiemnaście lat. Był tort, szampan i gra na kręgielni.Zabrakło tylko przyjaciół i kolegów, bo Kosmita ich nie ma, ale była najbliższa rodzinka więc Kosmita był szczęśliwy.