Twoje dziecko jest inteligentne.
Książka Dawny Markovej i Anne Powell pt. "Twoje dziecko jest inteligentne. Jak poznać i rozwijać jego umysł" jest dla rodziców i dla nauczycieli, że nauka nie musi być utrapieniem i nudą. Jej autorki- doświadczone nauczycielki, terapeutki , a przede wszystkim matki- próbują zmienić głęboko zakorzenione fałszywe myślenie o zdolnościach dzieci i ich umiejętnościach uczenia się. Dzielą wzorzec myślenia na sześć typów:
1.słuchowo - ruchowo- wzrokowy;
2. słuchowo - wzrokowo-ruchowy;
3.ruchowo-słuchowo-wzrokowy;
4.ruchowo-wzrokowo-słuchowy;
5.wzrokowo-ruchowo-słuchowy;
6.wzrokowo-słuchowo-ruchowy.
W przystępny i łatwy sposób podają jak obserwować dziecko, na co zwrócić uwagę przy obserwacji aby określić wzorzec myślowy dziecka. Jeśli będziemy je znać nauka nie będzie mordęgą, ale przyjemnością dla obu stron. "Nie zapominajmy,że umysł dziecka jest prawdziwą żywą maszyną do nauki. Jego przeznaczeniem jest uczenie się i twórczość. Depresja, urazy, choroba, złe samopoczucie - to wszystko próby rozładowania frustracji. Jeśli dziecko nie jest zdolne zrobić tego, czego się od niego wymaga, trzeba podzielić zadanie na takie cząstki, żeby umiało sobie z nimi poradzić, albo znaleźć inny sposób uczenia się."
"Po japońsku nie da się powiedzieć: 'Patrzę na dziecko'. Można tylko powiedzieć:' Dziecko i ja patrzymy na siebie.' Nie istnieje wyrażenie: 'Uczę dziecko.'Choćby się nie wiem jak starać, wychodzi zawsze to samo: 'Dziecko i ja uczymy siebie.'" i jeszcze jeden cytat z tej książki : "My, dorośli, wymagamy od dzieci elastyczności, gdy tymczasem sami jesteśmy nieelastyczni, choć właśnie od nas należałoby tego oczekiwać z racji większego doświadczenia, szerszych horyzontów i możliwości wyboru. To po nas można by się spodziewać umiejętności omijania przeszkód zamiast zmuszania dzieci, żeby je pokonywały."
1.słuchowo - ruchowo- wzrokowy;
2. słuchowo - wzrokowo-ruchowy;
3.ruchowo-słuchowo-wzrokowy;
4.ruchowo-wzrokowo-słuchowy;
5.wzrokowo-ruchowo-słuchowy;
6.wzrokowo-słuchowo-ruchowy.
W przystępny i łatwy sposób podają jak obserwować dziecko, na co zwrócić uwagę przy obserwacji aby określić wzorzec myślowy dziecka. Jeśli będziemy je znać nauka nie będzie mordęgą, ale przyjemnością dla obu stron. "Nie zapominajmy,że umysł dziecka jest prawdziwą żywą maszyną do nauki. Jego przeznaczeniem jest uczenie się i twórczość. Depresja, urazy, choroba, złe samopoczucie - to wszystko próby rozładowania frustracji. Jeśli dziecko nie jest zdolne zrobić tego, czego się od niego wymaga, trzeba podzielić zadanie na takie cząstki, żeby umiało sobie z nimi poradzić, albo znaleźć inny sposób uczenia się."
"Po japońsku nie da się powiedzieć: 'Patrzę na dziecko'. Można tylko powiedzieć:' Dziecko i ja patrzymy na siebie.' Nie istnieje wyrażenie: 'Uczę dziecko.'Choćby się nie wiem jak starać, wychodzi zawsze to samo: 'Dziecko i ja uczymy siebie.'" i jeszcze jeden cytat z tej książki : "My, dorośli, wymagamy od dzieci elastyczności, gdy tymczasem sami jesteśmy nieelastyczni, choć właśnie od nas należałoby tego oczekiwać z racji większego doświadczenia, szerszych horyzontów i możliwości wyboru. To po nas można by się spodziewać umiejętności omijania przeszkód zamiast zmuszania dzieci, żeby je pokonywały."
Nie słyszałam wcześniej o tej książce, a po Twoim poście bardzo chętnie po nią sięgnę. Dziękuję :)
OdpowiedzUsuńCzytałam. Świetna!
OdpowiedzUsuń